PRIODI A CHLADDU YN YR HEN AMSER

GAN Y GWAHODDWR

"Dydd da I chwi, bobl, o'r hynaf i'r baban,

Mae Stephan wahoddwr à chwi am ymddyddan,

Gyfeillion da mwynaidd, os felly'ch dymuniad,

Cewch genyf fy neges yn gynhes ar ganiad.

Y mae rhyw greadur trwy byd yn grwygredig,

Nis gwn i yn hollol ai glanwedd ai hyllig

Ag sydd i laweroedd yn gwneuthur doliriad

Ar bawb yn goncwerwr, a'i enw yw cariad.

Yr ifanc yn awchus wna daro fynycha',

A'i saeth trwy ei asen mewn modd truenusa';

Ond weithiau à'i fwa fe ddwg yn o fuan

O dan ei lywodraeth y rhai canol oedran.

Weithiau mae'n taro yn lled annaturiol,

Nes byddant yn babwyr yn wir yr hen bobl,

Mi glywais am rywun yn gas yn aflawen

Y bendro'n ei wegil yn ol pedwar ugain.

A thyma'r creadur trwy'r byd wrth garwyro

A d'rawodd y ddieu-ddyn wyf trostynt yn teithio,

I hel eich cynorthwy a'ch nodded i'w nerthu,

Yn ol a gewch chwithau pan ddel hwn i'ch brathu.

Yr wyf yn atolwg ar bob un o'r teulu

I gofio y neges wyf wedi fynegu,

Rhag i'r gwr ifanc a'i wraig y pryd hyny,

Os na c'han' hwy ddigon, ddweyd mai fi fu'n diogi.

Chwi gewch yno roeso, 'rwy'n gwybod o'r hawsaf,

A bara chaws ddigon, onidè mi a ddigiaf,

Ceiff pawb ei ewyllys, dybacco, a phibelli,

A diod hoff ryfedd 'rwyf wedi ei phrofi.