MATHONWY HUGHES.

Cwm Silyn

Hen fynydd y fref unig,

Di-dwf erioed hyd ei frig.

Ei enfawr graig o'r cynfyd

Saif fyth iddo'n fwtres fud,

Yn darian fawr hyderus

I greigiau llaith grug a llus.

Cwm annwyl y cymunwn

Â'i wynt a'i haul gynt yw hwn,

Â'i aeaf mawr a'i haf mwyn,

Â'i dyner gawod wanwyn.

Hen fynydd y gylfinir

A glywn o'i ffurfafen glir,

A gwyllt hwyaden a gudd

Yn eigion ei fawnogydd;

Hwn erioed a fu yn rhan

Ohonof i fy hunan;

Ac I hedd ei lechweddi

Ni cheir ond bugail a chi,

Yntau yn rhan o grintach

Hafod foel y ddafad fach.

Hen fynydd o'r addfwynaf,

Hardd yw ei ddwys hwyrddydd haf.

Unig iawn ar fin y gwyll

Ei osteg a dyr distyll

Yr afonig drwy'i feini,

Mor lleddf yw murmur ei lli !

Digyffro pan ddarffo ddydd

Y llynnau dry'n wydr llonydd,

Tyner eu tawch tan wrid hwyr

Oni leisiont i laswyr

Awel oer ar li hwyrol...

Sïog yr hesg ar ei hôl.

Yna ceir y niwl yn cau

Am lonydd gwm a'i lynnau,

Am lan a chorlan a chwch.

Diwaelod ei dawelwch.